Dit boek gaat niet over kansenongelijkheid. Dit boek gaat over dat piepkleine groepje Nederlanders die als enigen niet kunnen weten hoe kansenongelijkheid voelt. Dit zijn de zeven-vinkjes, en juist zij bepalen voor de rest van het land hoe we over kansenongelijkheid praten, en of we er ooit echt iets aan gaan doen. Stel je voor dat je nooit uitsluiting of discriminatie op basis van sociale klasse, cultuur, huidskleur, geslacht, seksuele identiteit of opleiding hebt kunnen ervaren... Hoe werkt zo’n tekort aan levenservaring door in je persoonlijkheid en mensbeeld? In dit boek onderzoekt Joris Luyendijk van binnenuit hoe zijn lichaam, nest en opleiding hem vormden, en wat de zeven-vinkjes met hun land doen.

✔  Minstens één hoogopgeleide en/of welgestelde ouder

✔  Minstens één in Nederland geboren ouder

✔  Man

✔  Hetero

✔  Wit

✔  Gymnasium of vwo

✔  Universiteit

‘Luyendijk laat overtuigend zien hoe breed de kloof is tussen de zeven-vinkjes en de minder geprivilegieerden, tussen de paar procent van de beroepsbevolking die alles mee heeft en de overgrote meerderheid daaromheen. [...] Hij turft, analyseert, verzamelt feiten en tast af, stelt vragen en geeft antwoorden, nuanceert en generaliseert. [...] Kalm uiteengezet, zonder prekerigheid en godzijdank ook zonder sociaalwetenschappelijk jargon, schetst hij stap voor stap een onthutsend beeld. Tenminste: onthutsend voor mannen als Luyendijk en ik. [...]  Luyendijks betoog heeft iets explosiefs, maar de explosieven zijn heel geduldig en secuur samengesteld, uit relatief simpel verkrijgbare materialen. Daarin schuilt misschien de grootste kracht van dit boek. - Het Parool 

‘Journalist Joris Luyendijk schrijft in De zeven vinkjes op een geëngageerde manier over de hedendaagse normen en waarom deze moet worden bestreden. [...] En Luyendijk slaagt erin die zelffeliciterende kaste soms even in de spiegel te laten kijken. Juist door het gesprek over wie schuldig is aan het onrecht te vermijden en te vertellen dat het anders kan.’ - NRC Handelsblad

‘Het valt Luyendijk te prijzen dat hij het beest in de bek durft te kijken. Hij stelt zijn eigen privileges ter discussie. Dat zouden er meer moeten doen - hoe meer vinkjes hoe beter - dan zou de inclusieve samenleving een stuk dichterbij gebracht kunnen worden. Als dat de winst van het boek kan zijn, dan verdient het veel lezers.’  - Friesch Dagblad 
 

'Luyendijks focus is tegelijk haarscherp en samenlevingsbreed. Hij beperkt zich niet tot een of twee vormen van kansenongelijkheid en cultuurverschil: De zeven vinkjes omvat, onder veel meer, racisme, seksisme, homofobie, klassendiscriminatie, en de grote en subtielere symptomen daarvan, de stuitende en de zogenaamd onschuldige. [...] Dit treurigstemmende, soms woedend makende, maar regelmatig ook vermakelijke boek, verdient het om de aanzet te worden van een veel bewuster, inclusiever sociaal contract. En meer nog dan het boek en de auteur verdienen de miljoenen minder-dan-zeven-vinkjes het. Laat het een opdracht zijn voor ons soort mensen, en een omslagpunt voor hen.' - Dagblad van het Noorden 

'Er was bij uitkomen direct veel om De zeven vinkjes van Joris Luyendijk te doen. Lof en kritiek. Ikzelf ben blij met dit boek. Goed dat iemand ‘van binnenuit’ zijn stem verheft tegen ongelijkheid. [...]  Want wat een verademing juist dat niet iemand met een ‘tekort’ aan vinkjes ongelijkheid aan de kaak stelt, maar juist iemand die aan alle normen lijkt te voldoen, net zoals Sander Schimmelpenninck met zijn programma ‘Sander en de kloof’ trouwens. Kritiek op deze bevoorrechte heren is vaak veel te gemakkelijk. Een slap excuus ook om vooral niet met hun indringende boodschap aan de slag te gaan.' - Henk Jan Kampsteeg, Managementboek

'De Roze Olifant die hier zichtbaar wordt, is dat de aandacht voor het boek van Luyendijk precies onderstreept waar hij over schrijft. Als je 7 vinkjes hebt, wordt je stem gehoord en als je geen 7 vinkjes hebt ben je een zeikerd als je het daarover hebt. Iets met fractaaltjes en patronen.' – Danielle Braun, antropoloog, JOOP 

'Mijn eerste reactie was: wéér een boek dat de witte man van alles de schuld geeft. Maar De zeven vinkjes is echt een eyeopener. Ik had nooit zó stilgestaan bij de voordelen die ik bij mijn geboorte en opvoeding cadeau heb gekregen.' – Ralf Liekens, HUMO

'Ik ben Joris Luyendijk, Sander Schimmelpenninck en eerder ook Rutger Bregman eigenlijk zeer erkentelijk. Want het loopt de spuigaten uit en eindelijk luistert er iemand.’ – Harriet Duurvoort, de Volkskrant

'Het is goed dat zij hun privileges gebruiken om deze boodschap te verspreiden, want er zijn enorme problemen wat betreft ongelijkheid in onze samenleving. Als de zaak je aan het hart gaat, maakt het niet uit wie de boodschap verspreidt, als het maar impact heeft. Luyendijk en Schimmelpenninck weten niet alleen hun verhaal goed te verwoorden, op een manier die aanspreekt, maar in de ogen van het publiek vallen ze ook buiten elke verdenking omdat ze niet voor zichzélf opkomen, maar voor anderen. Als dat ertoe leidt dat meer mensen aan het denken worden gezet: prima.'  – Roos Vonk, JOOP

'Onrecht wordt het wanneer bevoorrechte Nederlanders de gelederen sluiten, waardoor medeburgers met andere kenmerken op achterstand blijven staan. Gelijkheid van kansen vereist voortdurend maatschappelijk zelfonderzoek. Hier heeft Luyendijk zinvolle waarnemingen in te brengen.' – Reina Wiskerke, Nederlands Dagblad

'Luyendijk analyseert glashelder waarom mannen zoals hij het nog altijd voor het zeggen hebben. [...] Nu links het af laat weten, valt het alleen maar te prijzen dat beiden armoede en ongelijkheid weer op de agenda zetten. Juist wanneer de machtigen het opnemen voor de onmachtigen, kan iets veranderen.' – Het Financieele Dagblad

'De zeven vinkjes verdient het een bestseller te worden. Luyendijk vraagt de aandacht voor een groot maatschappelijk probleem. Al dat misprijzen, al die hoon, al dat geschamper, al die jijbakken, die heeft Joris Luyendijk niet verdiend. Laten we dat probleem aanpakken in plaats van de vraag wie dit aan de orde mag stellen en wie niet.' - Han van der Horst, JOOP

'Het maakt uit dat Luyendijk onderzoekt hoe oneerlijk het spel is en dat aan de kaak stelt. Dat is z’n rol in het geweldloze gesprek over ongelijke kansen. Luyendijk staat op voor geweldloosheid op de scholen en arbeidsmarkt. Dank je wel, Joris, voor je geluid.' - OverPsychologie.nl

'Met zijn boek De zeven vinkjes bewijst Joris Luyendijk zijn grote klasse. [...] Joris Luyendijk is een van de meest interessante journalisten van zijn generatie. Misschien wel de interessantste. Hij is geen meeloper, maar volgt zijn eigen interesses en journalistieke methodes. Als antropoloog kijkt hij net weer even anders tegen zijn onderwerp aan dan zijn collega’s, als die dat onderwerp überhaupt al zien. Hij stelt ongemakkelijke vragen en zorgt daarmee voor beroering en debat. [...] Het publieke debat kan wel wat originele invalshoeken gebruiken. Luyendijks laatste boek is daarvan een voorbeeld. Als een soort nestbevuiler - maar waarom zou dat niet mogen -  onthult hij hoe mannen zoals hij ‘de baas spelen’. […] In zijn lekkere leesbare boek schetst hij een moderne versie van het old boys network.' – Arendo Joustra, Elsevier

'Het is briljant.' – Yvonne Kroonenberg


'Luyendijk heeft zijn nek uitgestoken om een sociaal probleem aan te kaarten.' – Joost de Vries, De Groene Amsterdammer 

'Luyendijk describes how elite spaces like boardrooms are designed for privileged white men. Our codes prevail, and everyone else feels an intruder. [...] White men from privileged backgrounds struggle to perceive discrimination because we've never suffered it.' – Financial Times

'aan alle klassenmigranten: doe jezelf een grote gunst en ga luisteren naar Joris Luyendijk.' – Hizir Cengiz, de Kanttekening