Christina heeft het voor elkaar: zij en haar geliefde Tom gaan trouwen, ze hebben een etage gevonden waar ze kunnen wonen en werken, en Christina is ook nog eens net begonnen aan een groot project dat haar carriere als papierkunstenaar naar grote hoogten kan stuwen. Maar lang duurt haar geluk niet. Tom krijgt een uniek aanbod om als trompettist een baanbrekend stuk te gaan spelen en vertrekt naar Tokio. Om hun creatieve processen niet te verstoren door het gemis, besluit het stel weinig tot geen contact te onderhouden. Eenmaal aan de andere kant van de wereld blijkt de beroemde componist die Tom had uitgenodigd spoorloos. In een verlaten woning overgelaten aan zijn lot, wordt Tom gedwongen zijn innerlijke demonen in de ogen te kijken. In de stilte die ontstaat lijkt er ruimte voor iets nieuws. Intussen kan Christina zich helemaal op haar werk storten, maar naarmate de tijd verstrijkt verdwijnt Tom stilaan uit het vizier en wordt het steeds onduidelijker wat echt is en wat niet. Wanneer Christina's overbuurman, de schrijver Martin, steeds nadrukkelijker in haar leven figureert en het hoofdpersonage uit zijn nieuwe roman verdacht veel op Christina lijkt, is het onduidelijk wie de touwtjes in handen heeft.
'Wat een bijzonder, opwindend, ontregelend verhaal. In zorgvuldige bewoordingen schetst Oostijen een leven en de ruimte tussen de werkelijkheid en fantasie. Nog dagen na het lezen verwachtte ik een blauwborst op mijn balkonrand en nog veel langer zullen de sfeer en de personages me bijblijven. Het is een boek dat je vaker wilt lezen, om te proberen het te doorgronden, al zal het misschien nooit helemaal lukken om te begrijpen wat er gebeurt en wat niet, en dat is uiteindelijk misschien niet belangrijk. Een prachtig debuut, dat doet denken aan Vanwege een tere huid van Anton Koolhaas, de verhalen van Murakami, Iets in ons boog diep van Jan Lauwereyns en ook wel aan Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman. Hoewel het ook gewoon uiterst origineel is. Voor iedereen die zich wil overgeven aan een boek met eigen regels.' - Christine Bosch, Bosch&deJong boekverkopers
‘In het boek zitten allerlei lagen van creëren, van bedenken, maken en uitvoeren dat maakt het heel spannend.’ – Elly Ooms, Athenaeum Boekhandel
‘Een soort ontsnapping aan de werkelijkheid, voor even.’ – Marieke Jongenelen, Hoogstins Boekhandel
‘Prachtig, met erg fijne bespiegelingen en overpeinzingen. Knap hoe je langzaam steeds verder meegenomen wordt naar een stukje niemandsland buiten de realiteit.’ – Marieke de Groot, Pantheon Boekhandel
'Deze poëtische roman draait om de vraag wat er overblijft van een grootse liefde als die niet geconsumeerd kan worden. Wat maakt dat je, ook op afstand, verbonden kunt blijven? Mooie filosofische bespiegeling!' - JAN-Magazine
'Mooi is de raadselachtigheid in dit verhaal.' - Bo van Houwelingen, De Volkskrant
'Een mooie gelaagde roman waarin ruimte is voor een verhaal over een liefdesrelatie die zich ontvouwt als een papieren vogel en voor prachtige beschrijvingen van kunstwerken die ontstaan. De schrijfster vertelt zo beeldend over papierknipwerk en hoe figuren ontstaan dat ik mij lezend afvroeg of zij de fragiele kunst van het papierwerk ook zelf beheerst naast tekenen en schrijven. Een verrukkelijk boek van een talentvol schrijfster. Voorzien van spinnenwebfijne tekeningen van een kleine, staak-potige blauwborst, eveneens van haar hand.' - Marianne Janssen, Leeskost
‘Bijzondere zintuiglijke debuutroman [...] Oostijen heeft met Tussenruimte de magisch-realistische werveling beschreven die jonge mensen kan overvallen als hun leven nog op gang moet komen. [...] een intrigerend papierkunstwerk.’ - Joep van Ruiten, Dagblad van het Noorden