SHORTLIST INTERNATIONAL BOOKER PRIZE 2024

GENOMINEERD VOOR DE EUROPEAN UNION PRIZE FOR LITERATURE 2021

Als je hard je best doet en denkt: dit ga ik voor de rest van mijn leven onthouden, dan onthoud je het. Alleen mensen houd je er niet mee vast. Die kunnen gewoon opstaan en het beeld uit lopen. Gelukkig heeft de hoofdpersoon een tweelingbroer, de enige van wie ze zeker is, waardoor ze dus nooit echt alleen zal zijn. Tenminste, dat denkt ze. Zij verzamelt truien. Hij heeft twee katten. Ze houden allebei van New York, en zouden er, wat er ook gebeurde, samen heen verhuizen op hun achtentwintigste. Maar opeens wil hij liever een tijdje zonder haar. Waar ik liever niet aan denk beschrijft op bedrieglijk nonchalante, maar uiterst indringende wijze wat er gebeurt als de persoon op wie je je hele bestaan hebt gebouwd er plotseling niet meer is.

‘Jente Posthuma schreef een mooie roman over de tragiek van het tweelingschap De tweede roman van Jente Posthuma is zwaarder en minder ironisch dan haar charmante debuut. Ook in dit tragische verhaal valt er genoeg te grijnzen.’ ★★★★ – Bo van Houwelingen, de Volkskrant 

‘Jente Posthuma schrijft raak over een zus en een broer, over wat je van elkaar ziet en wat eronder schuilgaat. […] Het is deze onverenigbaarheid van stemmingen en karakter die Jente Posthuma op gedistantieerde en daardoor des te indringender wijze in beeld brengt. [...] In zekere zin is dit een boek over schijn en wezen bij de mens, over wat je aan gedrag ziet en wat er allemaal onder schuilgaat. [...] Mooie, ingetogen roman over depressie.’ – Rob Schouten, Trouw

‘Wat Waar ik liever niet aan denk doet uitstijgen boven de gemiddelde rouw-roman is het volstrekt authentieke. Posthuma associeert, filosofeert, verbindt herinneringen aan dagelijkse handelingen, put uit films en televisieseries en probeert te duiden op een laconieke, lichtvoetige en puntige manier.' Less is more' bij Jente Posthuma. En opnieuw lijkt ze te zeggen: niets is 'heel' hier, in het ondermaanse. Alles rommelt, rafelt en knarst’ - Lies Schut, De Telegraaf

‘Wat een bijzondere vertelstem heeft Jente Posthuma! Waar ik liever niet aan denk is een boek om te koesteren, als een van de zachte truien die het hoofdpersonage spaart. Grappig, schrijnend, met een helderheid die indruk maakt.’ - Hanna Bervoets

‘Jente Posthuma springt moeiteloos van een onderwerp als de dood naar houten vulva’s en dan weer door naar Holocaustoverlevenden, met een droogkomische blik die me soms hardop laat lachen en dan weer een klein spijkertje in mijn hart slaat.’ – Janne Schra

‘Opnieuw bewijst Posthuma dat ze subtiel en indringend kan schrijven over schrijnende gevoelens als eenzaamheid en verlatenheid, over afscheid moeten nemen van iemand van wie je zielsveel houdt en uitvogelen wie je dan nog bent.’ - Vogue

‘Het is knap hoe Posthuma de competitie en de jaloezie tussen zus en broer vangt. […] Uiteindelijk is Waar ik liever niet aan denk de weerslag van een verwerking, en het verhaal van verzoening, met het lot.’ – NRC Handelsblad

‘Posthuma laat op lichtvoetige wijze zien hoe groot de ontreddering is als je fundament wegvalt. Als lezer heb je het boek uit voordat je het weet en begrijp je iets beter hoe ongrijpbaar rouw is.’ – Pauliene Kruithof, Friesch Dagblad

‘Stilistisch goed, droogkomische bespiegelingen, krachtige observaties van vrouwelijke hoofdpersoon door gebruik van korte zinnen, fascinerend.’ – Paul Hofman, Gaykrant

‘Het boek van Jente Posthuma legt de vinger op de zere plek. Zij schrijft met een droogkomische blik over de tragiek van het tweelingschap. Over een tweelingbroer en -zus, over wat je van elkaar ziet en wat eronder schuilgaat. En dat schrijven doet ze op haar typische manier: soms komisch en ironisch, soms schrijnend over eenzaamheid en verlatenheid.’ – Lise Steegmans, VIVA

‘Alles wat van waarde is weet Posthuma in de ruimte tussen de woorden en de zinnen te vangen. Je moet je voelsprieten aanzetten als je deze hoofdpersoon wilt begrijpen […] Posthuma’s anekdotes maken meer duidelijk dan honderd uitgesponnen bespiegelingen of beschrijvingen van personages. Waar ik liever niet aan denk laat ons de troostende schoonheid ervaren die van het existentiële onbegrip uit kan gaan. [...] 'Glansrijk gaat Jente Posthuma verder op de weg die ze met haar debuut is ingeslagen.’ – Miriam Piters, Tzum

‘Een erg mooi boek. Een boek dat schuurt, zonder zwaar of sentimenteel te worden.’ – Opium Radio 4

‘Wat schrijft zij ontzettend goed en zorgvuldig. Bij haar is ieder woord afgewogen en staat op de juiste plek. Met enkele kleine zinnetjes weet ze vuistslagen uit te delen spanning op te bouwen. Haar tragikomische toon is ijzersterk. Bewonderenswaardig.’ – Frederike Scholing, Boekhandel Lovink

‘Dit prachtige verhaal lees je het liefst in een keer uit. Jente Posthuma’s rake observaties en indringende vertelling illustreren dat volwassen worden, afhankelijkheid en loslaten allemaal aan elkaar verbonden zijn.’ – Boek van de maand juni bij Boekhandel Paagman

'Ik was al overtuigd van het unieke en sterke schrijverschap na het debuut van Posthuma, ‘Mensen zonder uitstraling’, maar dit boek overtreft zelfs dat! Korte maar explosieve hoofdstukjes die lang nadenderen in je hoofd en hart. Behoorlijk zwartgallige humor afgewisseld met aandoenlijke openhartigheid en zelfspot en de beschrijving van een diepe liefde die geen grenzen kent.' - Margreet de Haan, Boekhandel ’t Spui

'Een aangrijpend verhaal dat me niet losliet... ‘ - Saskia Johnson, Boekhandel De Drvkkery

‘Jente Posthuma legt de delen van het verhaal als puzzelstukjes neer voor de lezer. Daarbij is ze serieus, eerlijk en beziet ze de zaken ook met humor. Hierdoor zijn de personages sterk en menselijk.’ – Mixed Grill