Lang hadden we de utopische verwachting dat elke generatie het beter zou hebben, nu durven we ons niet eens meer een toekomst voor onze kinderen voor te stellen. In Optimisme zonder hoop betoogt Tommy Wieringa dat de klimaatcrisis met al haar politieke en maatschappelijke gevolgen ons heeft opgezadeld met een vorm van toekomstloosheid die zonder precedent is in de menselijke geschiedenis.

Hoop bewijst haar nut in crises met een natuurlijk einde, zoals oorlogen en pandemieën, in de klimaatcrisis blijkt ze van weinig waarde. Maar geef je de hoop op, stelt Wieringa, dan ontdoe je je ook meteen van de hopeloosheid. Optimisme zonder hoop is een mentaliteit die je in staat stelt een paar snippers leefbare toekomst te verdedigen, ongeacht het resultaat.

‘Alles inzake de crises van deze tijd was opeens helderder dan ooit - dit essay verbindt naadloos alle punten.’ – Stefanie de Jonge, HUMO

Het heeft een deels filosofische, literaire en persoonlijke onderbouwing in een stijl die niet erg neerslachtig aandoet. Wieringa is optimistisch en plant liever een volgende boom dan neerslachtig over het weiland uit te staren.’ – lezersgoud.nl

‘Op de kaft een witte tulp die door de fotograaf en kunstenaar Elspeth Diederix zwart is geschilderd. Zo leest de tekst ook: schoonheid met een bewust aangezette rouwrand. Zijn liefdesverklaring aan de wereld, noemt Wieringa het.’ – De Standaard