Het is nog maar de vraag of ‘Toen het moest’ van Micha Hamel wel een dichtbundel is. Bij verschijning van ‘Bewegend doel’, de vierde bundel poëzie van Micha Hamel, liet de dichter weten het hierbij te zullen laten: we konden nog proza van hem verwachten, maar geen gedichten meer… ‘Toen het moest’ is in ieder geval een verzameling teksten, notities, collages, verslagen, vertelsels, liederen – en als je goed kijkt zitten er ook gedichten tussen. Micha Hamel staat midden in zijn tijd, hij dicht over een puk-code en over okselgeur, over culturele stagnatie en big data, over het milieu en de straatbarbecue, maar de taal geeft de poëzie niet cadeau. Het wringt en schuurt: woorden, typografie, commentaar, tekeningen en leestekens gaan een constante strijd aan, doch altijd met de bedoeling dat de lezer als winnaar uit de strijd komt.