Volkskrant-columnist Thomas van der Meer biedt een inkijk in de levens van de meest kwetsbare en doorgaans onzichtbare patiënten: verpleeghuisbewoners en mensen die langdurig zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ook toont Van der Meer de pijnlijke gevolgen van jarenlange bezuinigingen: zorginstellingen moeten steeds meer mensen verzorgen voor steeds minder geld. Hoe is het om te werken in een sector die worstelt om het hoofd boven water te houden? Zullen we dan maar heel lang leven is vooral een boek over menselijkheid en mededogen. 

‘Deze stukken zijn hartverwarmend, liefdevol beschreven, en ook schrijnend. Ze zijn zo herkenbaar en hij laat zien hoe het er in de ouderenzorg aan toe gaat.  Ik heb veel respect voor de zorgverleners die direct met de bewoners in gesprek zijn. Met deze bundel slaat Thomas van der Meer de spijker op zijn kop! Lees dit boek!​​’ – Arno Koek, Boekhandel Blokker, Heemstede

‘Van der Meer heeft oog voor komische details en laat veel weg. Wat hij wel opschrijft, krijgt daardoor extra nadruk: flitsende dialoogjes, geestige uitspraken van ouderen met dementie. [...] Af en toe levert hij systeemkritiek, maar zijn hart ligt bij de verpleeghuisbewoners, van wie hij liefdevolle portretjes maakte.’ – Iris Pronk, Trouw

‘Moeilijk weg te leggen. [...] Prachtig geschreven boek over medemenselijkheid en mededogen. [...] Geeft stof tot nadenken.’ – Nelleke Feller, Boekenbijlage