Nog nooit verscheen er een roman als Het tegenovergestelde van een mens. Lieke Marsman kantelt onze ideeën over klimaatverandering en identiteit op een manier die duizelig maakt.

Lieke Marsman: “Waar het op neerkomt is dat de mensheid als geheel ook eenzaam is. We kunnen er niet tegen dat er niemand iets terugzegt, dat we nog altijd geen dieren hebben horen praten – ja, misschien zo nu en dan in de vorm van het schrille gegil dat onze slachthuizen vult, maar niet met woorden, niet met een oplossing voor de dingen waar we al tijden mee zitten. Zelfs de hemel is leeg. En dus zetten we ons af door al die zwijgende natuur om ons heen te vernietigen, als een wanhopige geliefde die maar niet wordt terug ge-sms't en het in het café op een zuipen zet.” 

‘De werkelijk wervelende roman Het tegenovergestelde van een mens gaat over het vermogen je te engageren. Over de vraag: waarom lijken we niet geraakt door de klimaatverandering? Je kunt denken: meer een vraag voor een essay dan voor een roman. Maar deze roman is juist zo hemelbestormend omdat het die genrescheidingen irrelevant maakt. [...] Marsmans romandebuut is mede dankzij dat geslaagde vormexperiment een buitengewoon meeslepende ideeënroman, die zo diepgravend en poëtisch is dat hij aan pamflettistisch simplisme ontkomt. [...] Dat levert hoogst relevante filosofische literatuur op – die raakt aan alles wat je als intellectueel mee bezig kunt zijn, in de binnen- of buitenwereld, en die je raakt.’  ★★★★ – Thomas de Veen, NRC Handelsblad

‘Persoonlijk, maar zonder navelstaren.’  ★★★★  – Dieuwertje Mertens, Het Parool

‘Het is door de afwisseling in genre en door het denkplezier van Ida juist een verrassend speelse roman, ideologisch betrokken, een opeenstapeling van ideeën, pessimistische enoptimistische, interessant op alle bladzijdes, en ondanks alle stijlwisselingen verbazingwekkend consistent.’ – Joost de Vries, De Groene Amsterdammer

‘Marsman schrijft krachtig over zowel natuurlijke als door de mens veroorzaakte rampen. De essays die door het proza verweven zijn, zijn meerlagig en zeer de moeite waard. Net als het verhaal adresseren ze wat het betekent ergens thuis te horen, en reflecteren onder meer op de grenzen van identiteitspolitiek.’ – The Guardian

‘Relentlessly inventive . . . Wry, spirited, troubling and a marker of an intriguing new talent.’ – The Irish Times

‘A fizzing tale of heartbreak and climate disaster . . . inventive, and excellent . . . bask in its fizzing multiplicity: the narrative is interspliced with poems and script-like dialogue, and stippled with quotes from Kierkegaard, Leopardi and Naomi Klein.’ – Daily Telegraph

‘It feels in a sense like the most modern book you could read . . . Marsman writes powerfully on natural as well as man-made disasters. The essays spliced through the fiction are complex and rewarding and, like the narrative, address the question of belonging, reflecting, for example, on the limits of identity politics.’ – Observer

‘Met het bejubelde Het tegenovergestelde van een mens begeeft Marsman zich in de slipstream van generatiegenoten als Hanna Bervoets, Nina Polak, Wytske Versteeg en Niña Weijers. Zij slagen er bijna moeiteloos in hedendaagse thema's soepel in hun boeken te verwerken. [...] Het tegenovergestelde van een mens combineert droge ernst met een zekere vormlichtheid.’ – Dirk, Leyman, De Morgen

‘Dichteres Marsman heeft een gevarieerde, speelse roman geschreven die een persoonlijke, frisse blik werpt op de klimaatproblematiek.’ –  Literair Nederland

‘Marsman heeft zich al bewezen als dichter, maar hier laat ze zien dat ze ook een uitstekend essayist is: systematisch, duidelijk en ruimhartig zonder sentimenteel te worden.’ –  De Reactor 

‘Dichteres? Misschien is het tijd te stoppen met stempeltjes en Lieke Marsman vanaf nu enkel nog als woordkunstenares aan te duiden.’ – Tzum