Pluimcast over 'Hier de hemel' met Thomas van der Meer

Door zijn columns in de Volkskrant is Thomas van der Meer doorgebroken bij een groot publiek. Op meesterlijke wijze schetst hij vaak ontroerende gebeurtenissen in het verzorgingshuis of de psychiatrische kliniek, en laat hij zien hoe groot zijn meesterschap is. Met een paar kleine penstreken weet hij werelden op te roepen. Thomas van der Meer (1986) debuteerde in 2019 met Welkom bij de club, dat met veel enthousiasme ontvangen werd. Van der Meer vindt de werkelijkheid interessanter dan wat hij zou kunnen verzinnen, dus die vind je terug in alles wat hij schrijft. De lat ligt hoog, ook als schrijver van zijn romans. Zijn ambitie is om vooral niet fulltime schrijver te zijn:  ‘Het is belangrijk om naast schrijver ook een gewoon persoon te zijn, met een normale baan. Dan heb je ook nog eens iets om over te schrijven. Mijn columns zijn vaak gesitueerd in een zorgsituatie, maar gaan eigenlijk over sociale mechanismen, discriminatie of lhbti-problematiek.

Over Hier de hemel:

De herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog zijn in het verzorgingshuis waar Mario verpleger is nog springlevend. Bij de bewoners spelen deze nog elke dag een rol in hun leven, dus ook in dat van Mario. Als er corona uitbreekt gaat het verzorgingshuis op slot. De bewoners en verplegers zijn geïsoleerd van de wereld en aangewezen op elkaar. Ze brengen zo veel mogelijk tijd door in de tuin. De gevolgen van jarenlange bezuinigingen worden ineens pijnlijk zichtbaar en er overlijden verschillende bewoners. Tegelijk vinden in de wereld buiten het verzorgingshuis protesten plaats en steken complottheorieën de kop op. Vrienden van Mario sluiten zich aan bij een rechts-populistische partij, terwijl Mario zelf steeds verder vervreemdt van zijn omgeving en interesse krijgt in het onbereikbare; hij wil de sterren en planeten zien.