Meteen na haar schrijversresidentie in Tilburg kreeg Lieke Marsman ernstig nieuws: ze had kanker. In De volgende scan duurt vijf minuten onderzoekt zij in tien gedichten en een essay hoe een ziek lichaam zich verhoudt tot een zieke wereld. "De kortstondigheid van mijn behandeltraject heeft ervoor gezorgd dat ik sinds mijn operatie het gevoel heb met lege handen te staan en ik heb het schrijven van dit boekje nodig om de tijd kloppend te maken, mijn ziekteproces wat uit te rekken. Maar ik heb geen idee wat ik moet doen als ik dit boekje inlever. Hoe moet ik mijn leven weer oppakken?'
In De volgende scan duurt vijf minuten wordt de blik niet uitsluitend naar binnen gericht, integendeel: het is ook een vurig pleidooi om om je heen te kijken en je maatschappelijke verantwoordelijkheid op je te nemen in een zieke samenleving.
'Onomwonden en toch beheerst geeft ze haar woede vorm. Ze is activistisch, soms cynisch, scherp en ook wel eens makkelijk, maar nooit drammerig, en dat is omdat ze - gelukkig - haar humor niet verloren is, en ook omdat ze haar eigen angst, liefde en verlangen niet verhult. Ze is boos, zonder de lyriek te verliezen. [...] Marsmans pamflet, haar gedichten, ze zijn een pleidooi tegen rendementsdenken en voor menselijkheid. Om die te tonen is niet veel meer nodig dan een doodgewone vraag: 'Hoe gaat het met je?'' - Janita Monna, Trouw
‘Op een bewonderenswaardige knappe manier weet Marsman het onzichtbare – angst, wanhoop en woede – te verwoorden.’ – Leeuwarder Courant
'De volgende scan duurt vijf minuten is zo aangrijpend geschreven dat iedereen het zou moeten kunnen lezen.' - Bronwyn Marits
'Ik was/ben ook altijd bang om gek te worden. (Ophelia complex) Los daarvan: zeer onder de indruk van je.' - Halina Reijn
'Het openingsgedicht [...] voert je mee op een bijna hyperventilerend ritme dat door de beschreven ademhalingsoefening krampachtig in het gareel gehouden wordt.' - Kim Schoof, Het Parool
'Een ontzettend sterk poëtisch relaas over de huidige politieke tijd, over het zorgstelsel, over onzekerheid en creativiteit.' - Lees een vrouw
'Het werkt aanstekelijk. Buiten vult de nazomerzon de tuin met zacht, diffuus licht. Ik kan er zomaar heen lopen en in het gras gaan liggen. Wat een vrijheid. Dat moest ik maar eens vaker doen, nu ik het nog probleemloos kan. Op het leven moet je inderdaad niet bezuinigen.' - Veerle vanden Bosch, De Standaard
‘De volgende scan duurt vijf minuten van Lieke Marsman is een mooi poëtisch (en soms boos) eclectisch pamflet.' - Jessica van Geel
'Van het boekje De volgende scan duurt vijf minuten van Lieke Marsman heb ik enorm genoten! Een combinatie van pamflet en dichtbundel, ‘t slaat nergens op maar voelt volstrekt logisch. Als je het mooi vindt dat Judith Herzberg vandaag wordt gelauwerd is dit ook iets voor jou.' - Claudia de Breij
'Ze heeft iets heel moois gemaakt van iets heel persoonlijks en naars zonder dat het ongemakkelijk of sentimenteel wordt. Bovendien richt ze haar blik niet uitsluitend naar binnen; ze heeft ook een duidelijke kijk op onze huidige ‘zieke’ samenleving. Lieke Marsman zegt met weinig woorden veel over onze huidige maatschappij. Ik heb het in één keer uitgelezen en ik ga het zeker nog eens lezen.’ - Marianne, Linnaeus Boekhandel
‘Zoals al eerder bleek uit het onderwerp van haar eerste roman toont Marsman zich in haar schrijven sterk maatschappelijk geëngageerd.’ – Meander
‘De volgende scan duurt vijf minuten leest alvast strijdvaardig en optimistisch in de wil om het leven actiever vorm te geven, en is tevens een uitnodiging voor de lezers om dat vooral te gaan doen.’ – Hans Demeyer, De Reactor
‘Ook deze politisering van Marsman kunnen we zien als een middel om te ontsnappen aan de vaak beknellende conventies die kleven aan het ‘autonarratief’ over ziekte.’ – De Nederlandse Boekengids
'Kan dit alsjeblieft het kerstgeschenk voor artsen en specialisten worden, ter lering? En voor alle andere zorgers ter vermaak. Graag. [...] En politici en ambtenaren die zich met gezondheidszorg bezig houden, zouden het hardop moeten kunnen dreunen.' - Erna Staal
