‘Ik had ooit genoeg van het menselijk lawaai, en verdwijnen zou dat gevoel nooit helemaal, maar ik was te slap in mijn mensenhaat. Ik ging kapot in deze stilte, was karakterieel niet opgewassen tegen het meer dat daar prachtig en rimpelloos lag te wezen, het ruisen van de bomen, en ik was te koppig om het aan mezelf toe te geven.’

Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets. Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert, verlegt hij zijn ambities.

Dimitri Verhulsts oeuvre leest als een hommage aan de falende mens, die keer op keer met nietsontziende precisie en onvervalste empathie wordt opgevoerd in zijn arena. De helaasheid der dingen werd een klassieker, voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol ontving Verhulst de Libris Literatuur Prijs, en ook de talrijke vertalingen en verfilmingen van zijn werk gooiden hoge ogen.

In zijn nieuwe roman De pruimenpluk bewijst Verhulst zich wederom als fijnschrijver en chroniqueur van de menselijke eenzaamheid.

‘Verhulsts stijl is meeslepend.’ - Trouw

‘Ritmische, fonkelende zinnen [...] Prachtig geformuleerde situatieschetsen’ - Het Parool

‘Het onverwachte is wat prikkelt in deze roman. Een verdomd sterk werkje, De pruimenpluk.’ - Literair Nederland

'Hij beheerst als weinig anderen de kunst van het schurend grappig zijn. En in zijn nieuwe roman ’De pruimenpluk’ verheft Dimitri Verhulst deze kunst tot grote hoogte. [...]

Verhulst boetseert wondermooie zinnen waarin cynisme, zwartgalligheid en mededogen om voorrang vechten. Messcherp zet hij in enkele woorden zijn personages neer.’ - Noordhollands dagblad

'De pruimenpluk is een rijke, talige en geestige analyse van de zoektocht van de gemankeerde mens naar romantische liefde****’ - De Telegraaf'

‘Je leest het verhaal dan ook met genoegen uit; Mattis' monoloog is vlot van tempo, onderhoudend van toon; de beelden en inzichten in het leven zijn donker-grappig. [...] Overtuigend is ook de sfeer van de locatie, desolaat en aantrekkelijk tegelijk. ‘ - De Standaard

‘De pruimenpluk is zo gebald als een druppel Dreft. [...] De zinnen die de schrapzucht van de auteur overleefden, zijn stuk voor stuk lekkernijen én het lezen van De pruimenpluk laat zich uitstekend combineren met het maken van eindeloze zomerwandelingen met uw geliefde. [...] zinnen met de vaart van een Shinkansentrein [...] een heerlijk verhaal over de splendeur van de liefde.’ - De Morgen

‘Ijzersterk laat Dimitri Verhulst de lezer in de val lopen.’ - De Groene Amsterdammer

‘Een geweldige liefdesgeschiedenis.’ - Kunststof

‘Een geweldig boek, ik kan het iedereen aanbevelen.’ - Margriet van der Linden 

‘Sinds De helaasheid der dingen uit 2006 geldt Verhulst als literaire lefgozer, en terecht. Hij weet als geen ander de vele manieren waarop de moderne mens het spoor bijster is in woorden te vangen. [..] In zijn werk zijn we allemaal kleine krabbelaars, gedoemd tot falen maar desondanks het liefhebben waard. Verhulst is vaak onbedoeld komisch, zo ook bij De pruimenpluk, dat enkele hilarische uitschieters kent.**** - Elsevier

‘De stijl van Verhulst blijft gezwollen: de zinnen zijn vol, met veel bijvoeglijke naamwoorden en originele beelden. Het lukt hem echter vooral om met weinig zinnen, en weinig pagina’s, veel te vertellen. Hij neemt de intelligentie van de lezer serieus en valt nergens in herhaling. [...] Het is origineel, verfrissend, wrang en grappig.’ - Tzum

 ‘Gekocht en meteen uitgelezen (...) geweldig geschreven, vol donkere humor. Deed me soms denken aan de eenzaam-in-het-bosverhalen van Jeroen Brouwers. Enfin, een aanrader.’ - Wim Oosterlinck

‘Dimitri Verhulst heeft maar 150 pagina's nodig om een heerlijk verhaal te schrijven. Ik moest er in ieder geval vreselijk om lachen. De stijl van Dimitri Verhulst is cynisch, sarcastisch en humorrijk. Die past uitstekend bij de eenzame verteller die zich een misantroop noemt. ‘ - Scholieren.com

‘Het is de combinatie van de Vlaamse uitdrukkingen en de typische observaties van Verhulst die zijn boeken zo fijn maken om te lezen. Je hebt het gevoel aanwezig te zijn in dezelfde ruimte als de personages. [...] De pruimenpluk lees als vanouds heerlijk weg. Het taalgebruik en de omschrijvingen zijn om te smullen.’ - Mixedgrill

‘een wonderschone novelle vol smeerlapperij [...] hier is geschaafd, geschuurd en geslepen aan de zinnen. Wat overbleef, is een pure parel. Een grillige, dat wel.’ - **** Cutting Edge

‘volstrekt unieke taalbehandeling, de fraaie formuleringen en de onophoudelijke reeks kwinkslagen’ - Knack

‘De pruimenpluk is daarmee een vintage Verhulst: geen groot verhaal, maar wel een roman die dooraderd is van geestigheid en die tegelijk een meesterlijk gevoel voor tristesse ademt.’ - Mappa Libri

‘Dimitri Verhulst is een meester in het vertellen verhalen over mensenlijke onvermogen en de absurditeit van het bestaan. Hij doet dit in een originele, zeer herkenbare stijl. [...] De rijkdom en originaliteit van zijn taalgebruik en het vertelplezier spatten van elke pagina af [...] Dimitri Verhulst heeft weer een mooi pareltje toegevoegd aan zijn toch al rijke oeuvre.’ - Allesoverboekenenschrijvers.nl

‘Verhulst schrijft prettige zinnen die nooit te veel en nooit te weinig zijn. [...] een prachtig verhaal over liefde en hoe deze imperfect kan zijn zelfs wanneer hij alle reden heeft om dat niet te zijn - over onzekerheid, over het vinden van verbinding tussen mensen die geen onbeschreven blad meer zijn. Ik vond het een prachtig melancholisch verhaal, verdrietig, zonder meelijwekkend te zijn, op bepaalde punten herkenbaar zonder dat het er te dik bovenop lag. [...] Het boek is een mooie vertelling over liefde versus eenzaamheid, op een perfect prettige sippe toon, gelukzalig ongemakkelijk.’ - Lemontierres