Op reis door het zuidoosten van Hongarije belandt de hoofdpersoon in een bijna uitgestorven plaatsje. De overgebleven bewoners denken vol weemoed terug aan de tijd dat het sociale leven in hun dorp nog bloeide en de mozi, Hongaars voor bioscoop, het bruisende middelpunt vormde. Zoals zoveel voorzieningen is de mozi al lang gesloten, maar het gebouw staat er nog. Aangespoord door de bewoners en gedreven door haar enthousiasme voor de cinema in het algemeen probeert de hoofdpersoon deze mozi weer tot leven te wekken. Of dat ook lukt?
Verder kijken is een ode aan de bioscoop, dat magische oord waar je samen in het donker van alles beleeft, collectief en toch anoniem, een unieke sensatie. En het roept de vraag op wat er verloren gaat nu deze gezamenlijke ervaring steeds meer plaatsmaakt voor het individuele kijken.
Dti boek is geïllustreerd met zwart-wit foto's.
Vertaald door Josephine Rijnaarts die in 2021 de Letterenfonds Vertaalprijs won. 'Virtuoze vertalersmoed, soevereine beheersing van het Nederlands en stilistische veelzijdigheid.'
‘Een filosofie van het kijken. [...] In Verder kijken weet Esther Kinsky prachtige beelden op te roepen. [...] Het is een roman die je langzaam wilt lezen; enerzijds om zo lang mogelijk te genieten van die sporadische beschrijvingen, anderzijds om niet achter te blijven met een vergeefs verlangen naar de bioscoop van toen.’ – NRC
‘Esther Kinsky roept de meest delicate atmosferen op.’ – De Morgen
‘Wondermooi. [...] Prachtig vertaald door Josephine Rijnaarts.’ – De Groene Amsterdammer
‘Een ode aan de magische kracht van cinema.’ – Knack
‘Aandachtige, zoekende taal. Een must voor filmliefhebbers.’ – Nederlands Dagblad
‘Ademloos van bewondering. [...] Esther Kinsky schrijft fantastisch.’ – De Nieuwe Contrabas
‘Een boek van een schrijfster met een scherp observatievermogen over cinema, landschap, herinnering – met een, hoe passend op deze dag, wat melancholische blik.’ – Jerker Spits, Athenaeum Boekhandel
‘Aandachtige, zoekende taal. Een must voor filmliefhebbers’ — Nederlands Dagblad
