Lieke Marsman

Op een andere planeet kunnen ze me redden

/ /
Opties
Gegevens
ISBN 9789493256989
Verschijningsdatum 30-01-2025
Pagina's 200
Omschrijving

Samenleven met de dood veranderde Lieke Marsmans wereldbeeld: ze raakte geïnteresseerd in God en ufo’s, in kwantummechanica en christelijke denkers. Dit boek is een filosofische trip tot in de diepten van de menselijke geest, afgewisseld met dagboekfragmenten die beschrijven hoe de dood haar op de hielen zit. Uiteindelijk staat het idee centraal dat doodgaan met hoop, hoe vergezocht en onrealistisch ook, nog altijd beter is dan hopeloze berusting.

Dit is een gebonden boek met een stofomslag. 

Toon meer

Reacties

‘Een hartstochtelijk filosofisch en literair essayboek over geloof, hoop en openheid. [..] Haar tekst neemt soms de vorm aan van een gloedvol betoog over cultroman Wittgensteins minnares, soms van bespiegelingen die haar achtergrond als filosoof verraden, of kwetsbare persoonlijke notities, die innemend relativerend zijn. [...] Een razend inspirerend pleidooi voor openheid, dat echt in staat is om het denken te veranderen.’ – ★★★★★ Thomas de Veen, NRC

‘Een boek dat leest als een droefmooi, poëtisch verslag van een buitenaardse reis door het hiernumaals, met de dood op de hielen. Maar ook: een hartgrondige oproep tot leven en een maatschappijkritisch essay over blikverruiming en verbeeldingskracht.’ – Lieke van den Krommenacker, VPRO gids

 

‘Met tranen over mijn wangen uitgelezen.’ – Tinkebell

 

‘Prachtig!’ — Jessica van Geel

 

‘Het is een prachtig boek. — Twan Huys, Buitenhof

 

‘Op de rand van de dood neemt Lieke Marsman de lezer overtuigend mee in haar ‘bekeringen’. [...] Marsmans essays, die zich ook richten op de macht van big pharma, op medische keuzes die nogal eens door geld lijken te zijn ingegeven, die onthutsende inkijkjes in de behandelkamer bieden, dwingen je naar het puntje van de stoel. Door fascinerende verbanden te leggen en door het scherpe redeneren, dat andere denkers en schrijvers kritisch en origineel incorporeert. Het is een denken dat ontroert, dat nooit te zwaar wordt, ook doordat er ruimte blijft voor humor: als Marsman zich nogal apathisch voelt door een nieuw medicijn, zegt ze droogjes: ‘Ik zou nu heel goed binnen een middelgrote organisatie inzetbaar zijn.’ [...] Ook nu eindigt Marsman niet in mineur. Haar aanstekelijke nieuwsgierigheid prikkelt om buiten de lijnen te denken, om kwaliteit van leven te zien als een geloof in misschiens. ‘Het leven is mooi, maar alleen zolang je iedere dag bereid blijft al je ideeën over hoe de wereld in elkaar zit overboord te gooien.’ – Janita Monna, Trouw

‘Het is haar [Marsman] gespleten houding die de essays van spanning en gelaagdheid voorziet. [...] Zo’n boek, geschreven door een jonge vrouw in het aangezicht van de dood, kan natuurlijk makkelijk geprezen worden uit medelijden, sensatiezucht of uit andere oneigenlijke gronden, maar Marsmans intelligente en onderzoekende houding houdt de pathetiek op afstand. Op een andere planeet kunnen ze me redden is boven alles een geestverruimende verkenning en bijzonder troostrijk bovendien.’ – Dieuwertje Mertens, Het Parool

‘...al haar vragen, bespiegelingen en gedachten zijn voor ieder mens relevant.
Niet alleen relevant, ook hartverscheurend, omdat ze zelfs in proza poëzie schrijft over gruwelijkheden. [...] Ze laat ons alle hoeken van het universum zien, grenzeloos dus, en alle orde die zij aanbrengt, is een schijnorde, broos en wankel, schitterend en tegelijkertijd huiveringwekkend dus. [...] In het aanschijn van de dood toont Marsman hoe bizar het leven is en hoe je je ontiegelijk aan dit idiote leven kunt hechten, misschien vanwege die onophoudelijke stroom van denken die door ons levende zelf raast, of al was het maar vanwege die gevulde koek.’ – Dietske Geerlings, Tzum

‘Dit boek gaat over leven en levenslust, veel meer dan over de dood.’ – Nieuwsweekend

‘Een boek vol heldere, eigenzinnige en vaak pijnlijke gedachten waarin je stukjes opnieuw wil lezen, zinnen onderstreept, houvast vindt en samen met de auteur het even niet weet.’ – Boekhandel Rokko, Gent in De Standaard

‘Zoveel in een boek, vasthouden en loslaten. Maar steeds hoop hebben en je eigen weg kiezen, vooral de onontgonnen paden, want wie weet. Ik hoop dat er een ruimteschip komt om haar op te halen en dat ze haar op hun planeet gaan genezen zodat ze nog heel lang van gevulde koeken kan genieten en heel veel mooie boeken kan schrijven.’ - Sandra Pelz, Couvée-Benoordenhaeghe boek & kantoor

 

Toon meer